ÖZGE NAZ / BRONZ

” Bir gün dediklerimi değil, demek istediklerimi anlayacak bir erkek çıkmayacak mı karşıma! Hava kötü dediğimde sadece havadan söz etmediğimi anlamak bu kadar zor mu? İlle de ben bu hayattan bıktım, türünde sözler mi etmeliyim? İşim çok dediğimde, bana sahip çıkacak bir erkeğe ihtiyaç duyduğumu anlayacak biri… Yanında olmanı istiyorum diyemediğim için bu yağmur içimi ıslatıyor dediğimi nasıl anlamaz? Düpedüz, sarıl bana dedikten sonra, sarılmanın ne anlamı kalır! Olmayacak duaya amin deme duygusunu yaşıyorum sürekli.”

” Aşkı mıydı onu bu hâle düşüren, yoksa aklı mıydı? Ne aşkına yenilmişti ne de aklına. Onun yenilgisi kendineydi. “.

” Ne annesinin sütünü emdi ne kulağına güzel ninniler fısıldandı. El bebek, öl bebekti. Bu, annesi tarafından ilk öldürülmeye teşebbüs edilişi değildi. Abisi ona hep kinle baktı, babasından sevgi görmedi. Kimsenin bebeği değildi. Başı hiç okşanmadı, sevgi nedir bilmedi. En kötü tohumdu. Kaosun, savaşın, nefretin doğurduğu kız çocuğuydu. Kötülüğün tohumları dünyaya köklerini salmaya başladığı andan itibaren, hiç kimse göründüğü gibi değildi; çünkü herkesin anlatacak bir hikâyesi vardı. Ve o kız çocuğu büyüdü. İlk kez onun başını okşayan kişiye fısıldadı:

“Ben kimsenin iyi ki’si olamadım, hep keşkesiydim. Sen benim iyi ki’m olur musun?”

Kitabın konusunu, karakterimiz His Alatav ın ağzından kitapta geçtiği gibi aktarayım arkadaşlar size 🤗 Serinin III. kitabını merakla bekliyorum. Bol küfürlü olması dışında güzeldi.

“Ben His Alatav,” “Babasının yıkılmaz kalesi olmak için küçüklüğünden iti­baren türlü türlü eğitimlerden geçmiş bir kız çocuğu olarak yetiştiril­dim. Ailemin planlı ölümünden sonra askeri savunma birliğinin kalbi olan KALE’ye alındım ve bir asker olmak üzere eğitildim.
Başarısız olduğum operasyondan ötürü bana bir ceza verildi. Ceza bununla da sınırlı kalmadı. Yaşamak için bu görevi başarmam gerekiyordu. Beynime ve kalbimin içine bir çip yerleştirdiler,
Geleceğimi almak istediler. Bir gelecek yaratmama izin verme­diler. Dünyaya kimseyi getirmeyecek hâle çevirmek istediler ama ben bir şekilde kaçtım. Karnımda kocaman bir kesikle, oradan son anda kaçtım fakat bedenime çipler çoktan yerleştirilmişti.” “Kal­bimde ve beynimde durmak üzere olan bir sayaç var.
Ölmek üzereydim. Ölüm tarihimi biliyordum. Öleceğimi bile bile yaşıyordum.
Sayaç tam altı yıl önce başlamıştı. Bitmesi yakındır, az bir vak­tim kaldı. 365 günden daha az olduğunu biliyorum artık,

Görevim belliydi.”
Görevi aldığım anı hatırlıyordum. Soğuk bir zamandı ve olayların bu raddeye geleceğini hiç düşünmemiştim.
Planlanan bir başkaldırının oluşmasına engel olacak; o kişiyi or­tadan kaldıracak ve kartını ele geçirecektim. Kartı olmadan bir hiçti.
Bu kişi Bronz’du.
Ona Bronz derler.
Yirmi altıncı yaşımı doldurduğumda… Yani 6 Haziran 2023’te bu sayaç duracak. Hem beyin ölümüm hem de kalbimin durması ger­çekleşecek şekilde ayarlandı.”

“Kaderime hoş geldin, bir mum yakmayı unutma. Çünkü yanma­nın ne demek olduğunu gerçekten göreceksin.”

BRONZ I – Kargaşa içinde olan topluluğa bir düzen getirmek için Dünyanın düzenini değiştirecek Arkana adında gizli bir örgüt kurulmuş, yönetim ise kartlara bırakılmıştır. Kartlar insanların statülerini belirleyip, kişiyi temsil ediyor elinde bulundurana dünyayı yönetme gücü veriyor. Her kart sahibi örgüt üyesi de kendi varisini seçiyor. Üyelerden Alatav ailesinin varis olan oğlunun kaza geçirmesi sonucu Haris Alatav, ya kartından olacak yada yeni bir varis seçecektir. Böylelikle de ailesinde hiç bir zaman sevgi ve şefkat görmeyecek El bebek Öl bebek olarak büyütülen Hisar (His) Alatav dünyaya gelir. Annesi tarafından nefret edilen yalnız ve sevgisiz büyüyen kız çocuğu His, güzel olduğu kadar zeki her şeye rağmen güçlü, herkesi kendisine hayran bırakan bir kadın olur. Yıllar sonra karanlık örgüte baş kaldırıp kartları yeniden dağıtan, Bronz un ; kartını çaldığı gerekçesiyle His’in karşısına çıkmasıyla hikâyeleri başlamış olur.

Kitapta bölümler Bir Annenin Gözyaşları Günlüğünden Alıntı ile başlıyor bölüm sonunda açılan tarot kartıyla bir sonraki bölüm ilişkilendiriliyor . Genç yazarımızın ilk romanı olmasına rağmen okuması keyifli çok güzel kurgulanmış ince düşünülmüş akıcı bir kitap olmuş. Seveceğinizi düşünüyorum.

İyi okumalar.

Gelelim en sevdiğim Kitaptan Alıntılara:

-” Aşkı mıydı onu bu hâle düşüren, yoksa aklı mıydı? Ne aşkına yenilmişti ne de aklına. Onun yenilgisi kendineydi. ”

– ” İmparator ‘a kalsa seni öldürürdü. Fakat zaten ölü olacağın için buna gerek görmedi. Sonuçta kartın yoksa hiçsin ve bunu da en iyi sen bilirsin.”.

-” Ne annesinin sütünü emdi ne kulağına güzel ninniler fısıldadı. El bebek, öl bebekti. Bu, annesi tarafından ilk öldürülmeye teşebbüs edilişi değildi. Abisi ona hep kinle baktı, babasından sevgi görmedi. Kimsenin bebeği değildi. Başı hiç okşanmadı, sevgi nedir bilmedi. En kötü tohumdu. ”

– ” Dünyayı sevgi kurtaracak diyenler sevgisizliğin bir gün yok edeceğinden habersizlerdi. Sevgisiz büyüyen çocuklar hiç tatmadığı o duygunun acısını dünyadan çıkaracaktı. Çünkü sevgisizlik büyük bir savaş başlatırdı. ”

– ” Hayatımdaki tek doğrumdu. Ve bir sürü yanlış onu benden götürdü. ”.

Hayatınızdan kitaplar hiç eksik olmasın.