HARPER LEE/TESPİH AĞACININ GÖLGESİNDE

” Her insanın bekçisi, vicdanı dır.”

” Çirkin bir sözcük olan önyargı ile tertemiz bir sözcük olan inancın ortak bir noktası var: Her ikisi de mantığın bittiği yerde başlar.”

Geçen ay okuduğum Harper Lee nin Bülbülü Öldürmek kitabının devamı olarak belirtilen Tespih Ağacının Gölgesinde kitabını ilk kitaptaki bilgilerim tazeyken okumak istedim.

Tespih Ağacının Gölgesinde, Bülbülü Öldürmek te olduğu gibi olaylar Jeen Louise in gözünden anlatılırken artık Scout 26 yaşına gelmiş genç bir kadındır. Bazı nedenlerle New York a taşınan Jeen Louise yıllar sonra babasını ziyaret için memleketi Maycomb a gelmektedir. Bu ziyaretinde Scout ın ailesinde ve tanıdığı kişilerdeki değişime özellikle adaletine doğruluğuna güvendiği babasına karşı hayal kırıklığına şahit olup aslında kendi benliğini bulmasına ve olayların aslında göründüğü gibi olmadığına şahit olacaksınız.

Akıcı bir kitap çoğu zaman geçmişe dönüşler olmuş. İlk kitaptaki etkiyi yakalayamasamda yinede verdiği mesajlarla güzel bir kitaptı. İyi Okumalar.

-” Bütün o devetüyü süsler filan aralandığında, bu dünyada doğmuş her kadın onu bir kitap gibi okuyabilen, güçlü bir erkek ister; onun âşığı olmakla kalmayıp dünyayı sırtlayabilen bir adam.”

-” Kendi kendine meftunsun. Aklına gelen her şeyi söyleyebi liyorsun, ama benim anlayamadığım şey, senin aklına gelenler. Kafanı ikiye ayırmak, içine bir olgu yerleştirmek ve beyninin kıvrımlarından geçişini, ağzından çıkıncaya kadar kat ettiğı yolu izlemek isterdim. İkimiz de burada doğduk, aynı okullara gittik, aynı şeyleri öğrendik. Sen ne gördün, ne duydun, çok merak ediyorum.”

-“Sen renk körüsün, Jean Louise,” dedi. “Hep öyleydin, hep de olacaksın. İki insan arasında senin gördüğün tek fark,dış görünüşleri, zekâları ve karakterleri arasındaki farklılıklar. Ne kadar kışkırtılsan da insanlara ırk üzerinden bakmayı asla kabul etmedin; ırk artık günümüzün en hararetli meselesiyken, sen herhangi bir meseleyi ırksal açıdan düşünmeyi hâlâ beceremiyorsun. Sen karşında sadece insan görüyorsun.”

-” Fikir birliğine vardığımızı sanıyordum,…
Sen onların insan olduğunu yadsıyorsun.
Onlara umudu yasaklıyorsun. Bu dünyadaki her insan, Articus, kafası, kolları ve bacakları olan her birey, yüreğinde umutla doğar. Bunu anayasada bulamazsın,….. Onlar, çoğu sıradan, basit insanlar, ama bu onları insanlığın dışına itmez.
İnsanların büyük bir çoğunluğunun iyiliğine olduğunu düşündüğün amaçları savunmak, haklı çıkarmak için korkutucu yöntemlere başvuruyorsun. Amaç ların doğru olabilir -aynılarına benim de inandığımı söyleyebilirim- ancak insanları piyon olarak kullanamazsın, Atticus. Bunu yapamazsın. ”

-“Daha iyi değilsiniz. Ondan daha sağlam ayakkabı değilsiniz. Tek fark, insanların bedenlerini değil de ruhlarını öldürmeniz. Onlara şöyle diyorsunuz: ‘Bak, uslu durun. Terbiyenizi takının. Efendi olur, dediğimizi yaparsanız hayattan bir sürü şey elde edersiniz, yok, sözümüzü dinlemezseniz sizi eli boş bırakırız, dahası şimdiye kadar verdiklerimizi de geri alırız.”

Hayatınızdan kitaplar hiç eksik olmasın.